روز اول مدرسه و بچه ها
خبری در مورد مردودی دانش آموزان مقطع ابتدائی سال گذشته تحصیلی خواندم که بسیار عجیب و نگران کننده بود.
[[ به گزارش خبرنگار ایلنا، در سال تحصیلی گذشته، در پایه اول تا ششم ابتدایی ۸۸ هزار و ۴۶۸ مورد تکرار پایه ( مردودی -رفوزگی ) رخ داده است که ۴۷ هزار مردودی آن هم در میان دانش‌آموزان کلاس اولی بوده است !]]
البته شاید با توجه به نسبت ۴۷ هزار دانش آموز اول ابتدائی از کل ۷ میلیون دانش آموز مقاطع ابتدائی و یک میلیون و سیصد هزار دانش آموز سال اول , این تعداد طبیعی و یا چندان مهم بنظر نرسد!
ولی اگر بدانیم که این دانش آموزانی که در اولین سال تحصیلی خودشان درجا زده اند و در آن موفق نشدند , میبایستی ۱۱ سال دیگر به مدرسه بروند و درس بخوانند آنگاه این مطلب بسیار اهمیت پیدا میکند و قابل تفکر و بررسی میشود.
همه ما میدانیم که مردود شدن یک دانش آموز سال اول ابتدائی یعنی عدم شناخت قبلی و عدم هماهنگی و آمادگی فکری یک کودک با تحصیل و نداشتن اشتیاق و انگیزه کافی برای رفتن به مدرسه...
بی تردید مردود شدن این کودکان در وهله اول برای خودشان بسیار بد است و دود حاصل از این رفوزگی هم مستقیما به چشم پدران و مادران آنها میرود .
(( توجه داشته باشید که با این تورم و گرانی و بیکاری هزینه و خرج به مدرسه رفتن کودکان , خود مایه تشویش و نگرانی بسیاری از والدین آنها میباشد و چه بسا که با گونه سرخ شده با سیلی و زدن از شکم و دیگر مخارج توانسته اند که هزینه مدرسه کودکانشان را تهیه کنند ولی مردودی این کودکان یعنی دود شدن تمام این هزینه ها و بیهوده بودن همه سختی ها و مرارت ها...! ))
اما باید بدانیم که آماده سازی ذهن و ایجاد علاقه و اشتیاق برای تحصیل در کودکانی که برای اولین بار وارد مدرسه میشوند و به کلاس اول میروند صددرصد و بطور کامل با والدین آنها میباشد و پدران و مادران موظف هستند که فرزند خودشان را برای رفتن به مدرسه و هدف از این کار کاملا توجیه کنند و به او بفهمانند که چرا به مدرسه باید برود ؟
و هدف از این رفتن چیست ؟
و وظیفه و شغل یک دانش آموز چه میباشد و چه باید بکند؟
و این آگاهی و ایجاد علاقه و اشتیاق را فقط پدر و مادرها با توجه به روحیه و خصوصیات کودک خودشان به او میتوانند بدهند و با زبان کودک خودشان این مهم و مطلب را حالی او بکنند و به او بگویند.
حتی یک پیاده روی مسیر خانه تا مدرسه و نشان دادن ساختمان مدرسه و چرخی بدور آن زدن در قبل از اول مهر ماه و باز شدن مدارس میتواند تاثیر بسزائی در زمینه آگاه سازی و ایجاد یک تصویر واقعی از محیط مدرسه در ذهن کودک شود و همین سبب ایجاد اشتیاق و علاقه و انگیزه برا ی به مدرسه رفتن در کودکشان گردد.
والدین نیز باید بدانند که با رفتن کودکشان به مدرسه , کار آنها بیشتر و مسئولیتشان سنگینتر میشود و این فکر که (( آخی بچه ها به مدرسه بروند یک نفس راحتی میکشیم... )) از بن اشتباه میباشد و کاملا خام خیالیست!
خبری در مورد مردودی دانش آموزان مقطع ابتدائی سال گذشته تحصیلی خواندم که بسیار عجیب و نگران کننده بود.
[[ به گزارش خبرنگار ایلنا، در سال تحصیلی گذشته، در پایه اول تا ششم ابتدایی ۸۸ هزار و ۴۶۸ مورد تکرار پایه ( مردودی -رفوزگی ) رخ داده است که ۴۷ هزار مردودی آن هم در میان دانش‌آموزان کلاس اولی بوده است !]]
البته شاید با توجه به نسبت ۴۷ هزار دانش آموز اول ابتدائی از کل ۷ میلیون دانش آموز مقاطع ابتدائی و یک میلیون و سیصد هزار دانش آموز سال اول , این تعداد طبیعی و یا چندان مهم بنظر نرسد!
ولی اگر بدانیم که این دانش آموزانی که در اولین سال تحصیلی خودشان درجا زده اند و در آن موفق نشدند , میبایستی ۱۱ سال دیگر به مدرسه بروند و درس بخوانند آنگاه این مطلب بسیار اهمیت پیدا میکند و قابل تفکر و بررسی میشود.
همه ما میدانیم که مردود شدن یک دانش آموز سال اول ابتدائی یعنی عدم شناخت قبلی و عدم هماهنگی و آمادگی فکری یک کودک با تحصیل و نداشتن اشتیاق و انگیزه کافی برای رفتن به مدرسه...
بی تردید مردود شدن این کودکان در وهله اول برای خودشان بسیار بد است و دود حاصل از این رفوزگی هم مستقیما به چشم پدران و مادران آنها میرود .
(( توجه داشته باشید که با این تورم و گرانی و بیکاری هزینه و خرج به مدرسه رفتن کودکان , خود مایه تشویش و نگرانی بسیاری از والدین آنها میباشد و چه بسا که با گونه سرخ شده با سیلی و زدن از شکم و دیگر مخارج توانسته اند که هزینه مدرسه کودکانشان را تهیه کنند ولی مردودی این کودکان یعنی دود شدن تمام این هزینه ها و بیهوده بودن همه سختی ها و مرارت ها...! ))
اما باید بدانیم که آماده سازی ذهن و ایجاد علاقه و اشتیاق برای تحصیل در کودکانی که برای اولین بار وارد مدرسه میشوند و به کلاس اول میروند صددرصد و بطور کامل با والدین آنها میباشد و پدران و مادران موظف هستند که فرزند خودشان را برای رفتن به مدرسه و هدف از این کار کاملا توجیه کنند و به او بفهمانند که چرا به مدرسه باید برود ؟
و هدف از این رفتن چیست ؟
و وظیفه و شغل یک دانش آموز چه میباشد و چه باید بکند؟
و این آگاهی و ایجاد علاقه و اشتیاق را فقط پدر و مادرها با توجه به روحیه و خصوصیات کودک خودشان به او میتوانند بدهند و با زبان کودک خودشان این مهم و مطلب را حالی او بکنند و به او بگویند.
حتی یک پیاده روی مسیر خانه تا مدرسه و نشان دادن ساختمان مدرسه و چرخی بدور آن زدن در قبل از اول مهر ماه و باز شدن مدارس میتواند تاثیر بسزائی در زمینه آگاه سازی و ایجاد یک تصویر واقعی از محیط مدرسه در ذهن کودک شود و همین سبب ایجاد اشتیاق و علاقه و انگیزه برا ی به مدرسه رفتن در کودکشان گردد.
والدین نیز باید بدانند که با رفتن کودکشان به مدرسه , کار آنها بیشتر و مسئولیتشان سنگینتر میشود و این فکر که (( آخی بچه ها به مدرسه بروند یک نفس راحتی میکشیم... )) از بن اشتباه میباشد و کاملا خام خیالیست!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر