این حقیقت را شنو از گوشِ دل
تا برون آئی به کل ، ازآب و گِل
فهم اگر دارید، جان را ره دهید
بعد ازآن , از شوق پا در رَه نهید
ای رشک ماه ومشتری باماوپنهان چون پری
خواهی سوی مستیم کش، خواهی ببر سوی فنا
تا برون آئی به کل ، ازآب و گِل
فهم اگر دارید، جان را ره دهید
بعد ازآن , از شوق پا در رَه نهید
ای عاشقان ای عاشقان، امروز مائیم و شما
افتاده در غرقابه ای ، تا خود که داند آشنا
گرسیل عالم پرشود، هرموج چون اشتر شود
مرغان آبی را چه غم ، تا غم خورد مرغ هوا
ما رخ زشکرافروخته ، با موج وبحرآموخته
زان سان که ماهی رابود،دریاوطوفان جان فزا
ای شیخ مارا فوطه ده، وی آب ماراغوطه ده
ای موسی عمران بیا ، برآب دریا زن عصا
این باد اندرهر سری ، سودای دیگر می پزد
سودای آن ساقی مرا ، باقی همه آن شما
دیروز مستان را به ره ، بر بود آن ساقی کله
امروز می در می دهد، تا بر کند از ما قبا
ای رشک ماه ومشتری باماوپنهان چون پری
خوش خوش کشانم میبری، آخر نگویی تا کجا
هرجا روی توبامنی، ای هردوچشم وروشنی
خواهی سوی مستیم کش، خواهی ببر سوی فنا
عالم چوکوه طوردان، ماهمچو موسی طالبان
هر دم تجلی میرسد ، بر می شکافد کوه را
یک پاره اخضر میشود،یک پاره عبهرمیشود
یک پاره گوهر میشود ، یک پاره لعل و کهربا
ای طالب دیدار او ، بنگردر این کهسار او
ای که چه باده خورده ای، ما مست گشتیم ازصدا
ای باغبان ای باغبان،درما چه درپیچیده ای
گر برده ایم انگور تو ، تو برده ای انبان ما
فوطه . [ طَ / طِ ] (معرب ، اِ) معرب فوته . (فرهنگ فارسی معین ). لُنگ . ازار. بستن . بستنی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر