برای من غم انگیز ترین روز در تقویم ایرانی روز چهاردهم فروردین هست .
سیزدهم فروردین یا سیزده بدر یکی از قشنگترین روزها و یکی از خردمندانه ترین تصمیمات و یکی از بهترین رسم های کهن ایرانی هست ، روزی که باید در خانه نماند و به آغوش طبیعت رفت و از زیبائی و از سخاوت مادر همه جانداران یعنی طبیعت استفاده کرد و لذت برد و روزی هست که به ما یاد آوری میکند که ارتباط خود مان را با طبیعت حفظ کنیم .//
اما روز چهاردهم فروردین اگر سری به مراکز تجمع ایرانیان برای در کردن سیزده شان بزنید ، مطمئنا غمی بزرگ قلب شما را به درد خواهد آورد و اشک از چشمان شما جاری خواهد ساخت ، چرا که با کوهی از نخاله و زباله و پس مانده سفره های مردم روبرو خواهید شد که با بی مبالاتی و بی خیالی و بی فرهنگی تمام از مردم باقی مانده است ، و حتی شاید به اجاق ها و منقل های سنگی ساخته شده روشن و مشتعل بر بخورید .//
پنداری وظیفه داشتند که به اندازه یکسال خودشان به طبیعت لطمه بزنند و آنرا کثیف بکنند و به آن صدمه بزنند و الحق هم که این کار را بدرستی و کمال تمام انجام داده اند و میدهند ...........
چقدر زیبا بود اگر ، بجای تاب بستن و بازی کردن و سنگ انداختن به رودخانه و شکستن شاخه های درختان و ریختن اشغال در طبیعت و رودخانه ها .....،
پدران به فرزندان خود می آموختند و عملی نشان میدادند که باید کاری نیک برای مادر ، بزرگ و با سخاوت و مهربان خودمان طبیعت انجام دهیم :
نهالی بکاریم ، آبراه ها را از سنگ و اشغال پاک کنیم ، پلاستیک ها و لاستیک ها را در یک مکان جمع آوری کنیم و شیشه های شکسته را از زیر دست و پا برداریم و تخم گل بخود ببریم و در دل طبیعت بکاریم و آنرا زیباتر کنیم و با نوشتن این مطالب بر پلاکادر ها و پارچه ها آنرا به خودمان یاد آوری کنیم ........
و به مادر طبیعت بگوئیم :
که از ٣٦٥ روز در یکسال را یکروز را به تو نازنین مادرمان اختصاص میدهیم تا تورا زیبا و دوست داشتنی تر در مابقی ٣٦٤ روز دیگر ببینیم و لذت ببریم .//
و با این کار کشوری زیباتر بسازیم و از داشتن یک کشور با طبیعتی زیبا مغرور شویم و به آن افتخار کنیم ......
و یکی از مظاهر فرهنگ را به کودکان و آیندگان خود بیاموزیم .......
سیزدهم فروردین یا سیزده بدر یکی از قشنگترین روزها و یکی از خردمندانه ترین تصمیمات و یکی از بهترین رسم های کهن ایرانی هست ، روزی که باید در خانه نماند و به آغوش طبیعت رفت و از زیبائی و از سخاوت مادر همه جانداران یعنی طبیعت استفاده کرد و لذت برد و روزی هست که به ما یاد آوری میکند که ارتباط خود مان را با طبیعت حفظ کنیم .//
اما روز چهاردهم فروردین اگر سری به مراکز تجمع ایرانیان برای در کردن سیزده شان بزنید ، مطمئنا غمی بزرگ قلب شما را به درد خواهد آورد و اشک از چشمان شما جاری خواهد ساخت ، چرا که با کوهی از نخاله و زباله و پس مانده سفره های مردم روبرو خواهید شد که با بی مبالاتی و بی خیالی و بی فرهنگی تمام از مردم باقی مانده است ، و حتی شاید به اجاق ها و منقل های سنگی ساخته شده روشن و مشتعل بر بخورید .//
پنداری وظیفه داشتند که به اندازه یکسال خودشان به طبیعت لطمه بزنند و آنرا کثیف بکنند و به آن صدمه بزنند و الحق هم که این کار را بدرستی و کمال تمام انجام داده اند و میدهند ...........
چقدر زیبا بود اگر ، بجای تاب بستن و بازی کردن و سنگ انداختن به رودخانه و شکستن شاخه های درختان و ریختن اشغال در طبیعت و رودخانه ها .....،
پدران به فرزندان خود می آموختند و عملی نشان میدادند که باید کاری نیک برای مادر ، بزرگ و با سخاوت و مهربان خودمان طبیعت انجام دهیم :
نهالی بکاریم ، آبراه ها را از سنگ و اشغال پاک کنیم ، پلاستیک ها و لاستیک ها را در یک مکان جمع آوری کنیم و شیشه های شکسته را از زیر دست و پا برداریم و تخم گل بخود ببریم و در دل طبیعت بکاریم و آنرا زیباتر کنیم و با نوشتن این مطالب بر پلاکادر ها و پارچه ها آنرا به خودمان یاد آوری کنیم ........
و به مادر طبیعت بگوئیم :
که از ٣٦٥ روز در یکسال را یکروز را به تو نازنین مادرمان اختصاص میدهیم تا تورا زیبا و دوست داشتنی تر در مابقی ٣٦٤ روز دیگر ببینیم و لذت ببریم .//
و با این کار کشوری زیباتر بسازیم و از داشتن یک کشور با طبیعتی زیبا مغرور شویم و به آن افتخار کنیم ......
و یکی از مظاهر فرهنگ را به کودکان و آیندگان خود بیاموزیم .......
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر