هیچ وقت به چنین نویسنده ای اعتماد و نوشته او را باور نکنید
شاید برای خیلی ها مثل خودم وبگردی و خواندن مطالب در دنیای مجازی به یک سرگرمی و عادت تبدیل شده باشد و یا هستند بسیاری که در حال تبدیل شدن به چنین افرادی هستند .
و حالت خواندن در چنین آدمهائی درست مثل حالت یک آدم تشنه هست که برای رفع عطش آب شور دریا را مینوشد .
ولی کثرت وب ها و نوشته ها بقدری زیاد هست که واقعا گاهی اوقات تصمیم برای خواندن نوشته ها بسیار مشکل هست و آدم گیج میشود .
اول بگویم که به نظر من هر نوشته ای ارزش یکبار خواندن را دارد ,چرا که حتی خواندن نوشته ای مزخرف هم ارزش نوشته های خوب را نشان میدهد و لذت خواندنش را چند برابر میکند .
در دنیای مجازی خواندن یک مطلب و یک مقاله و یک لینک یا پست درست مثل نگاه کردن یک فیلم میماند و داریم نوشته هایی را که پس از خواندن آنها , احساسی همانند دیدن یک فیلم مزخرف در آدم بوجود می آورد و گاهی احساس تاسف شدیدی از اتلاف وقت به آدم دست میدهد.
اما در همین خواندن ها تجاربی هم از نوع نوشته ها و سبک نویسنده ها بدست می آ ید تا فقط با خواندن چند سطر از نوشته بفهمید که تا همانجا بس است یا آن نوشته ارزش آنرا دارد که تا آخر ادامه بدهید و تمام آنرا بخوانید و هم میتوانید شخصیت نویسنده را حدس بزنید و تشخیص بدهید .
به نظر من نباید :
نوشته کسی که یک مطلب ساده را با لغت بازی سخت و پیچیده میکند را دوباره خواند . اینطور که بنظر میرسد , نویسنده گان چنین نوشته هایی کلمه ای و خطی پول میگیرند و برای درآمد بیشتر چنین میکنند , چون میبینی یک مطلب را که خیلی ساده و قابل فهم است را چند صفحه و یا یک کتاب میکنند , مثل علی شریعتی که یک گفته ساده را انقدر شاخ و برگش میداد و با کلمات دیگر کادو پیچ میکرد و میپیچاند که در آخر سرت گیج میرفت وبرای آنکه کم نیاوری مجبور بودی بگوئی عجب نوشته ای بود ....!
نباید به نوشته ای که نویسنده در جای جای آن از اصطلاحات و واژه های بیگانه استفاده کرده اطمینان کنیم , چون مطمئنا کسیکه ازهمان کلمات و ایسم ها و سیون ها , به خط انگلیسی و یا فارسی در نوشته خودش استفاده میکنه قصد آگاهسازی ندارد و به خط و زبان خودش احترام نگذاشته است , مثل خیلی از نویسنده های چپ مارکسیستی که نوشته های آنها پر از ایسم ها و واژه های بیگانه هست و انگار که یا معادل فارسی آنرا بلد نیستند و نمیدانند و یا کسر شان شان هست که معادل فارسی همان کلمه را بنویسند!!
و یا آن کسیکه اول کلمه را به همان خط اصلی مینویسد و بعد مترادف آنرا به فارسی در کنارش می آورد که او هم یا قصد خودنمائی دارد و یا آدم احمقی هست و کار بیهوده ای انجام میدهد مثل بیشتر نویسندگان مذهبی که عبارت عربی را با آن زحمت و فتحه ها و کسره ها و ضمه ها مینویسد و بعد معنی فارسی آنرا در زیر آن می آورد که من هنوز نفهمیدم این کار آنها خودنمائی هست یا حماقت و اگر بهانه
آنها این باشد که اینگونه نوشتن جنبه آموزشی دارد , این دیگر نه حماقت , بلکه جنایت است و هیچ شکی هم در آن نیست.
به نوشته هایی که همراه با اصطلاحات عامیانه همراه با فحش و کلمات رکیک و ادبیات لاتی و مستهجن است اصلا نباید هیچ توجه ای بکنیم و برای جلوگیری از نشر و اشاعه اینگونه ادبیات نباید بهیچ وجه در باره آن اظهار نظری کرد و یا حتی آنرا نقد کنیم .و گفتگو و مجادله با چنین افراد بیشرم و بی حیائی جز آبروریزی هیچ ندارد .
اما برعکس باید به نوشته های نویسندگانی که یا از ترس و یا عدم آگاهی درست نوشته ها یشان گنگ و دوپهلو هست و از کلمات کنایه ای و یا کلمه ای که چند معنی مختلف دارد در نوشته خود زیاد استفاده میکند , توجه کنیم و آنها را نقد و با نگارنده گفتگو و مجادله کرد تا تکلیفی را که خودشان برای خودشان روشن
نکردند را برایشان روشن و مشخص کنیم و هم از ایجاد فرهنگ (( ترس را احتیاط و دوراندیشی نشان دادن )) در جامعه جلوگیری کرده باشیم .
و باید با کسیکه نوشته های دیگران را بدون نام بردن از آنها بنام خودش ارائه میکند و یا منابع دروغی برای نوشته خودش میسازد و در اصل دزدی میکند و در صدد فریفتن دیگران هست , با شدت تمام برخورد کنیم .
زیرا این آفت از بدترین و خطرناک ترین آفت های فرهنگی در یک جامعه میباشد و سبب از بین رفتن میل به نوشتن در نویسنده گان و بی رغبتی در آنها خواهد شد .
ولی در همه مواقع باید به هر طریقی که میشود و با هر روشی که ممکن هست, آن کسانی را که مینویسند و یا حتی آندسته از افرادی راکه اندکی ذوق و شوق نوشتن و نویسندگی دارند را تشویق و ترغیب کنیم و ایرادات آنها را به آنها گوشزد کنیم
که این نه لطف کردن , بلکه انجام وظیفه و یک تکلیف برای همه میباشد.//
شاید برای خیلی ها مثل خودم وبگردی و خواندن مطالب در دنیای مجازی به یک سرگرمی و عادت تبدیل شده باشد و یا هستند بسیاری که در حال تبدیل شدن به چنین افرادی هستند .
و حالت خواندن در چنین آدمهائی درست مثل حالت یک آدم تشنه هست که برای رفع عطش آب شور دریا را مینوشد .
ولی کثرت وب ها و نوشته ها بقدری زیاد هست که واقعا گاهی اوقات تصمیم برای خواندن نوشته ها بسیار مشکل هست و آدم گیج میشود .
اول بگویم که به نظر من هر نوشته ای ارزش یکبار خواندن را دارد ,چرا که حتی خواندن نوشته ای مزخرف هم ارزش نوشته های خوب را نشان میدهد و لذت خواندنش را چند برابر میکند .
در دنیای مجازی خواندن یک مطلب و یک مقاله و یک لینک یا پست درست مثل نگاه کردن یک فیلم میماند و داریم نوشته هایی را که پس از خواندن آنها , احساسی همانند دیدن یک فیلم مزخرف در آدم بوجود می آورد و گاهی احساس تاسف شدیدی از اتلاف وقت به آدم دست میدهد.
اما در همین خواندن ها تجاربی هم از نوع نوشته ها و سبک نویسنده ها بدست می آ ید تا فقط با خواندن چند سطر از نوشته بفهمید که تا همانجا بس است یا آن نوشته ارزش آنرا دارد که تا آخر ادامه بدهید و تمام آنرا بخوانید و هم میتوانید شخصیت نویسنده را حدس بزنید و تشخیص بدهید .
به نظر من نباید :
نوشته کسی که یک مطلب ساده را با لغت بازی سخت و پیچیده میکند را دوباره خواند . اینطور که بنظر میرسد , نویسنده گان چنین نوشته هایی کلمه ای و خطی پول میگیرند و برای درآمد بیشتر چنین میکنند , چون میبینی یک مطلب را که خیلی ساده و قابل فهم است را چند صفحه و یا یک کتاب میکنند , مثل علی شریعتی که یک گفته ساده را انقدر شاخ و برگش میداد و با کلمات دیگر کادو پیچ میکرد و میپیچاند که در آخر سرت گیج میرفت وبرای آنکه کم نیاوری مجبور بودی بگوئی عجب نوشته ای بود ....!
نباید به نوشته ای که نویسنده در جای جای آن از اصطلاحات و واژه های بیگانه استفاده کرده اطمینان کنیم , چون مطمئنا کسیکه ازهمان کلمات و ایسم ها و سیون ها , به خط انگلیسی و یا فارسی در نوشته خودش استفاده میکنه قصد آگاهسازی ندارد و به خط و زبان خودش احترام نگذاشته است , مثل خیلی از نویسنده های چپ مارکسیستی که نوشته های آنها پر از ایسم ها و واژه های بیگانه هست و انگار که یا معادل فارسی آنرا بلد نیستند و نمیدانند و یا کسر شان شان هست که معادل فارسی همان کلمه را بنویسند!!
و یا آن کسیکه اول کلمه را به همان خط اصلی مینویسد و بعد مترادف آنرا به فارسی در کنارش می آورد که او هم یا قصد خودنمائی دارد و یا آدم احمقی هست و کار بیهوده ای انجام میدهد مثل بیشتر نویسندگان مذهبی که عبارت عربی را با آن زحمت و فتحه ها و کسره ها و ضمه ها مینویسد و بعد معنی فارسی آنرا در زیر آن می آورد که من هنوز نفهمیدم این کار آنها خودنمائی هست یا حماقت و اگر بهانه
آنها این باشد که اینگونه نوشتن جنبه آموزشی دارد , این دیگر نه حماقت , بلکه جنایت است و هیچ شکی هم در آن نیست.
به نوشته هایی که همراه با اصطلاحات عامیانه همراه با فحش و کلمات رکیک و ادبیات لاتی و مستهجن است اصلا نباید هیچ توجه ای بکنیم و برای جلوگیری از نشر و اشاعه اینگونه ادبیات نباید بهیچ وجه در باره آن اظهار نظری کرد و یا حتی آنرا نقد کنیم .و گفتگو و مجادله با چنین افراد بیشرم و بی حیائی جز آبروریزی هیچ ندارد .
اما برعکس باید به نوشته های نویسندگانی که یا از ترس و یا عدم آگاهی درست نوشته ها یشان گنگ و دوپهلو هست و از کلمات کنایه ای و یا کلمه ای که چند معنی مختلف دارد در نوشته خود زیاد استفاده میکند , توجه کنیم و آنها را نقد و با نگارنده گفتگو و مجادله کرد تا تکلیفی را که خودشان برای خودشان روشن
نکردند را برایشان روشن و مشخص کنیم و هم از ایجاد فرهنگ (( ترس را احتیاط و دوراندیشی نشان دادن )) در جامعه جلوگیری کرده باشیم .
و باید با کسیکه نوشته های دیگران را بدون نام بردن از آنها بنام خودش ارائه میکند و یا منابع دروغی برای نوشته خودش میسازد و در اصل دزدی میکند و در صدد فریفتن دیگران هست , با شدت تمام برخورد کنیم .
زیرا این آفت از بدترین و خطرناک ترین آفت های فرهنگی در یک جامعه میباشد و سبب از بین رفتن میل به نوشتن در نویسنده گان و بی رغبتی در آنها خواهد شد .
ولی در همه مواقع باید به هر طریقی که میشود و با هر روشی که ممکن هست, آن کسانی را که مینویسند و یا حتی آندسته از افرادی راکه اندکی ذوق و شوق نوشتن و نویسندگی دارند را تشویق و ترغیب کنیم و ایرادات آنها را به آنها گوشزد کنیم
که این نه لطف کردن , بلکه انجام وظیفه و یک تکلیف برای همه میباشد.//
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر