چهارشنبه، بهمن ۱۱، ۱۳۹۱

نامه ای به مادر سهراب

مادر سهراب ،مادر من ،مادرهمه پسران ایران زمین ،سلام 


امیدوارم که مثل همیشه استوار و تندرست و امیدوار باشید ما را ببخشید اگر

دیر به دیر جویای احوال شما میشویم و مباد روزی که گمان کنید فراموشتان

کردیم واز حال شما غافل شدیم ،مبادا ودور باد.....

چرا که مهر شما در قلبمان جای دارد و یاد شما بر ذهن ما حک شده و پاک

و یا فراموش شدنی نیست.//

مگر چهره مصمم و راسخ شما فراموش شدنی هست؟

مگر طنین صدا و فریاد خونخواهی شما از یاد رفتنی هست ؟

مگر شهامت و دلیری شما ،سرمشق و الگوی ما نبود ؟

مگر از پشتکار و استقامت شما درس نگرفتیم ؟

مگر مردی و مردانگی را از شیر زنی چون شما نیاموختیم؟

 و درس هائی بسیاری دیگر که راهنمای امروز ما هست .//

  مادر سهراب ،مادر من ،شما از جاودان مادران تاریخ ایران زمین هستید و

تا ایران برجاست ،شما هم هستید و خواهید بود ،زیرا از دامن پر مهر شما

پس ازهزارسال همتای سهراب شاهنامه پرورده وتقدیم به مام میهن گردید.//

چونان یل زادن و دل از مهرش کندن و به مام ایران هدیه کردن کاریست  

بزرگ و باشکوه ......

و مادری چون شما سزاوار و شایسته جاودانگی شدن و ماندن نامش در

تاریخ این کهن دیار هست و بس .// 

سخن کوتاه میکنم ، دوستت داریم و جایت در قلب ماست ،

پروردگار نگهدارت باشد و سایه ات بر سر دیگر پسرانت و ما بماناد

 امید واریم شایستگی فرزندی و مهر مادری شما را داشته باشیم

هیچ نظری موجود نیست: