از رهبری اوپک تا گدائی ۱۰۰ میلیاردی برای احیای صنعت نفت
(( آندسته بیخبران از تاریخ معاصر که توهم اقتدار و عزت , راه نفس فکری شان را بسته است این مطلب را با دقت بیشتری بخوانند ))
این تیتر امروز سایت صدای آمریکاست :
[[ ایران می گوید برای احیای صنعت نفت به ۱۰۰ میلیارد دلار نیاز دارد !
به گزارش رویترز، محمدرضا نعمت زاده در مصاحبه ای با روزنامه اتریشی وینر زایتونگ که روز پنجشنبه منتشر شد، در پاسخ به پرسشی در باره تخمین های غرب که ایران به ۳۰۰ میلیارد دلار نیاز دارد، گفت این رقم بسیار بالا است و «فکر می کنم ما می توانیم کار را با یک سوم آن مبلغ انجام دهیم.»
وزیر صنعت و تجارت جمهوری اسلامی ایران می گوید تهران برای بازگرداندن صنعت نفت به سطح پنج سال پیش به حدود ۱۰۰ میلیارد دلار نیاز دارد.]]
منبع :http://ir.voanews.com/content/iran-oil-/2886871.html
توجه فرمودید ؟!
برای آنکه بتوانیم صنعت نفت که تمام کشور به آن متکی شده و چرخ همه دولتهای پس از ملی شدن نفت با آن میگردد را زنده کنیم بنابر تشخیص کارشناسان خارجی ۳۰۰ میلیارد و بنابر تشخیص نعمت زاده وزیر صنعت و تجارت به ۱۰۰ میلیارد دلار نیازمندیم !!
اما برای روشن شدن ذهن آندسته از ناآگاهان و برای هوشیار شدن آن توهم زدگانی که با این وضعیت ! خودشان را در اوج قدرت و عزت و احترام و اقتدار میبینند مطلبی از آرشیو سایت اطلاع رسانی انقلاب اسلامی
( توجه داشته باشید این مطلب از نوشته های مزدوران طاغوتی زمان شاه و یا جیره بگیران استکبار جهانی نیست بلکه از خود همین نظام به اصطلاح مقدس میباشد )
بازنشر و نقل قول میکنم تا بفهمید در چه زمانی دارای احترام و اقتدار و رفاه و عزت و قدرت بودیم و حالا در کدام جایگاه هستیم و به چه مذلتی افتادیم که برای احیاء و زنده کردن و چرخاندن چرخ کشور باید از شرکتهای خارجی گدایی ( در اصل چراندن و چریدن و مفت بری آنها در قالب و به اسم سرمایه گزاری خارجی) کنیم تا شاید تازه بتوانیم به سطح ۵ سال پیش خودمان برسیم؟؟!
و خوب بفهمیم و بدانیم که (( نرمش قهرمانانه )) یعنی چه ؟!
(( درسال ۱۳۵۲ ایران ( شاهنشاه فقید ) رهبر اوپک بود و با اقتدار و بر خلاف میل تمام کشورهای غربی وابر قدرتها توانست با همکاری اوپک قیمت نفت را بالا ببرد))
افزایش قیمت نفت توسط اوپک در 1352
نام کتاب:ایران و سازمانهای بین‌المللی
روزشمار: 1352/10/02
صفحه:257
انقلاب در بهای نفت , طی نشست 23 دسامبر 1973 اعضای اوپک در تهران اعلام شد.
شاه که به جناح رادیکال اوپک پیوسته بود تا آرزوهای خود را با افزایش قیمت نفت تأمین کند، سعی می‌کرد این افزایش قیمت را به نام خود معرفی کند و از این طریق، به کسب پرستیژ به عنوان رهبر اوپک بپردازد.
البته نزدیکی ایران و عربستان برای افزایش قیمت نفت، بسیار مؤثر بود و هیچ یک از این دو، به تنهایی نمی‌توانست تغییری عمده در قیمت نفت ایجاد کند.
تلاشهای دولتها و شرکتهای غربی نیز برای مهار افزایش بهای نفت، نتیجه‌ای نداد.
به هر حال در سال 1973 [//1352] اوپک توانست به طور مؤثر، به تعیین قیمت نفت بپردازد به طوری که [قیمت نفت] ابتداء به 5/11 دلار برای هر بشکه و سپس در جریان کنفرانس تهران، به 11/65 دلار برای هر بشکه افزایش یافت.
افزایش درآمدهای نفتی این امکان را به شاه داد که اقداماتی به منظور تبدیل ایران به یک قدرت منطقه‌ای به عمل آورد.
به این ترتیب بود که خرید سلاحهای مدرن و گران‌قیمت آمریکایی در حجمی گسترده (برای حراست از خلیج‌فارس) توسط شاه آغاز شد.[[1]]
ایران در جریان افزایش بهای نفت، از دو طرف سود برد.
از یک سو در تحریم نفتی شرکت نکرد و حتی، فروش خود را افزایش داد (که به معنی سود بیشتر و کسب سهم بیشتر از بازار نفت و در نتیجه، نفوذ بیشتر ایران در اوپک و بازار نفت بود) و از سوی دیگر، از مزایای افزایش بهای نفت بهره‌مند شد که نهایتا باعث شد ایران درآمدهای بیشتری را نسبت به سایر اعضای اوپک، در جریان این تحولات نصیب خود بکند.
ایران در مواردی توانست نفت را حتی بالاتر از قیمتهای تعیین شده به فروش رساند، به عنوان نمونه، چند ماه پس از افزایش بهای نفت در سال 1973 [//1352]، شرکت ملی نفت ایران 12 میلیون بشکه نفت آماده را به مزایده بین‌المللی گذاشت و توانست نفت سبک خود را بشکه‌ای 17 دلار و نفت سنگین را بشکه‌ای 16 دلار به فروش رساند.[[2]]
ایران، با این اقدامات توانست وجهه خاصی به عنوان یک عضو مترقی و پیشگام اوپک کسب کند.[[3]]
ایران تا سال 1976 [//1355]]، به عضو "حافظ توازن" در اوپک معروف بود و همواره از افزایش قیمت نفت جانبداری می‌کرد ولی عربستان سعودی در مقابل، از تولید انبوه و کاهش قیمتها حمایت می‌نمود.
دلیل این امر، این بود که عربستان بیشتر درآمدهای نفتی خود را در صنایع کشورهای غربی سرمایه‌گذاری کرده بود و میل نداشت با افزایش قیمت نفت به صنایع آن کشورها و به این ترتیب، به منافع عربستان آسیب وارد شود.[[4]]
در مجموع، پیش از انقلاب، دولت ایران با توجه به اهمیت نفت برای اقتصاد و امنیت ملی، به اصطلاع نوعی سیاست ایجاد پیوند در پیش گرفت و در راستای خط مشی واحد، نفت، سیاست منطقه‌ای و رشد اقتصادی را به هم پیوند زد.
از نفت برای تأمین مالی رشد اقتصادی و تقویت بنیه نظامی کشور استفاده شد و این دو نیز به نوبه خود، برای حفظ صادرات عظیم نفت و رهبری در اوپک و در امور امنیتی منطقه به کار گرفته شد.
دوستی ایران با ایالات متحده و مصالحه با شرکتهای نفتی و سیاست تهدید و تطمیع شاه در قبال دولتهای عرب، به توفیق این سیاست پیوند کمک کرد.[[5]]
پاورقی:
1- هوشنگ امیراحمدی، پیشین، ص 84.
2- Poul Hollowood And S. Sinchair, "OPEC Developing with 3rd world. International Affairs, Spring 1982, P. 2. 3- رضا رئیس‌طوسی، نفت و بحران انرژی، تهران: کیهان، 1363، ص 45.
4- Mohammad Ahrari, OPEC, The Falling Giant (Kentachy: Lexington. University Press, 1986) P. 182. 5- هوشنگ امیراحمدی، پیشین، صص 85 - 84 پیشین: (جایگاه استراتژیک ایران در بازار جهانی نفت، ترجمه علیرضا طیب، اطلاعات سیاسی - اقتصادی، سال دهم شماره 97 - 98، مهر و آبان 1374) -
منبع :
ttp://www.22bahman.ir/ContentDetails/pageid/153/ctl/view/mid/364/Id/B-164043/language/fa- IR/Default.aspx
(( آندسته بیخبران از تاریخ معاصر که توهم اقتدار و عزت , راه نفس فکری شان را بسته است این مطلب را با دقت بیشتری بخوانند ))
این تیتر امروز سایت صدای آمریکاست :
[[ ایران می گوید برای احیای صنعت نفت به ۱۰۰ میلیارد دلار نیاز دارد !
به گزارش رویترز، محمدرضا نعمت زاده در مصاحبه ای با روزنامه اتریشی وینر زایتونگ که روز پنجشنبه منتشر شد، در پاسخ به پرسشی در باره تخمین های غرب که ایران به ۳۰۰ میلیارد دلار نیاز دارد، گفت این رقم بسیار بالا است و «فکر می کنم ما می توانیم کار را با یک سوم آن مبلغ انجام دهیم.»
وزیر صنعت و تجارت جمهوری اسلامی ایران می گوید تهران برای بازگرداندن صنعت نفت به سطح پنج سال پیش به حدود ۱۰۰ میلیارد دلار نیاز دارد.]]
منبع :http://ir.voanews.com/content/iran-oil-/2886871.html
توجه فرمودید ؟!
برای آنکه بتوانیم صنعت نفت که تمام کشور به آن متکی شده و چرخ همه دولتهای پس از ملی شدن نفت با آن میگردد را زنده کنیم بنابر تشخیص کارشناسان خارجی ۳۰۰ میلیارد و بنابر تشخیص نعمت زاده وزیر صنعت و تجارت به ۱۰۰ میلیارد دلار نیازمندیم !!
اما برای روشن شدن ذهن آندسته از ناآگاهان و برای هوشیار شدن آن توهم زدگانی که با این وضعیت ! خودشان را در اوج قدرت و عزت و احترام و اقتدار میبینند مطلبی از آرشیو سایت اطلاع رسانی انقلاب اسلامی
( توجه داشته باشید این مطلب از نوشته های مزدوران طاغوتی زمان شاه و یا جیره بگیران استکبار جهانی نیست بلکه از خود همین نظام به اصطلاح مقدس میباشد )
بازنشر و نقل قول میکنم تا بفهمید در چه زمانی دارای احترام و اقتدار و رفاه و عزت و قدرت بودیم و حالا در کدام جایگاه هستیم و به چه مذلتی افتادیم که برای احیاء و زنده کردن و چرخاندن چرخ کشور باید از شرکتهای خارجی گدایی ( در اصل چراندن و چریدن و مفت بری آنها در قالب و به اسم سرمایه گزاری خارجی) کنیم تا شاید تازه بتوانیم به سطح ۵ سال پیش خودمان برسیم؟؟!
و خوب بفهمیم و بدانیم که (( نرمش قهرمانانه )) یعنی چه ؟!
(( درسال ۱۳۵۲ ایران ( شاهنشاه فقید ) رهبر اوپک بود و با اقتدار و بر خلاف میل تمام کشورهای غربی وابر قدرتها توانست با همکاری اوپک قیمت نفت را بالا ببرد))
افزایش قیمت نفت توسط اوپک در 1352
نام کتاب:ایران و سازمانهای بین‌المللی
روزشمار: 1352/10/02
صفحه:257
انقلاب در بهای نفت , طی نشست 23 دسامبر 1973 اعضای اوپک در تهران اعلام شد.
شاه که به جناح رادیکال اوپک پیوسته بود تا آرزوهای خود را با افزایش قیمت نفت تأمین کند، سعی می‌کرد این افزایش قیمت را به نام خود معرفی کند و از این طریق، به کسب پرستیژ به عنوان رهبر اوپک بپردازد.
البته نزدیکی ایران و عربستان برای افزایش قیمت نفت، بسیار مؤثر بود و هیچ یک از این دو، به تنهایی نمی‌توانست تغییری عمده در قیمت نفت ایجاد کند.
تلاشهای دولتها و شرکتهای غربی نیز برای مهار افزایش بهای نفت، نتیجه‌ای نداد.
به هر حال در سال 1973 [//1352] اوپک توانست به طور مؤثر، به تعیین قیمت نفت بپردازد به طوری که [قیمت نفت] ابتداء به 5/11 دلار برای هر بشکه و سپس در جریان کنفرانس تهران، به 11/65 دلار برای هر بشکه افزایش یافت.
افزایش درآمدهای نفتی این امکان را به شاه داد که اقداماتی به منظور تبدیل ایران به یک قدرت منطقه‌ای به عمل آورد.
به این ترتیب بود که خرید سلاحهای مدرن و گران‌قیمت آمریکایی در حجمی گسترده (برای حراست از خلیج‌فارس) توسط شاه آغاز شد.[[1]]
ایران در جریان افزایش بهای نفت، از دو طرف سود برد.
از یک سو در تحریم نفتی شرکت نکرد و حتی، فروش خود را افزایش داد (که به معنی سود بیشتر و کسب سهم بیشتر از بازار نفت و در نتیجه، نفوذ بیشتر ایران در اوپک و بازار نفت بود) و از سوی دیگر، از مزایای افزایش بهای نفت بهره‌مند شد که نهایتا باعث شد ایران درآمدهای بیشتری را نسبت به سایر اعضای اوپک، در جریان این تحولات نصیب خود بکند.
ایران در مواردی توانست نفت را حتی بالاتر از قیمتهای تعیین شده به فروش رساند، به عنوان نمونه، چند ماه پس از افزایش بهای نفت در سال 1973 [//1352]، شرکت ملی نفت ایران 12 میلیون بشکه نفت آماده را به مزایده بین‌المللی گذاشت و توانست نفت سبک خود را بشکه‌ای 17 دلار و نفت سنگین را بشکه‌ای 16 دلار به فروش رساند.[[2]]
ایران، با این اقدامات توانست وجهه خاصی به عنوان یک عضو مترقی و پیشگام اوپک کسب کند.[[3]]
ایران تا سال 1976 [//1355]]، به عضو "حافظ توازن" در اوپک معروف بود و همواره از افزایش قیمت نفت جانبداری می‌کرد ولی عربستان سعودی در مقابل، از تولید انبوه و کاهش قیمتها حمایت می‌نمود.
دلیل این امر، این بود که عربستان بیشتر درآمدهای نفتی خود را در صنایع کشورهای غربی سرمایه‌گذاری کرده بود و میل نداشت با افزایش قیمت نفت به صنایع آن کشورها و به این ترتیب، به منافع عربستان آسیب وارد شود.[[4]]
در مجموع، پیش از انقلاب، دولت ایران با توجه به اهمیت نفت برای اقتصاد و امنیت ملی، به اصطلاع نوعی سیاست ایجاد پیوند در پیش گرفت و در راستای خط مشی واحد، نفت، سیاست منطقه‌ای و رشد اقتصادی را به هم پیوند زد.
از نفت برای تأمین مالی رشد اقتصادی و تقویت بنیه نظامی کشور استفاده شد و این دو نیز به نوبه خود، برای حفظ صادرات عظیم نفت و رهبری در اوپک و در امور امنیتی منطقه به کار گرفته شد.
دوستی ایران با ایالات متحده و مصالحه با شرکتهای نفتی و سیاست تهدید و تطمیع شاه در قبال دولتهای عرب، به توفیق این سیاست پیوند کمک کرد.[[5]]
پاورقی:
1- هوشنگ امیراحمدی، پیشین، ص 84.
2- Poul Hollowood And S. Sinchair, "OPEC Developing with 3rd world. International Affairs, Spring 1982, P. 2. 3- رضا رئیس‌طوسی، نفت و بحران انرژی، تهران: کیهان، 1363، ص 45.
4- Mohammad Ahrari, OPEC, The Falling Giant (Kentachy: Lexington. University Press, 1986) P. 182. 5- هوشنگ امیراحمدی، پیشین، صص 85 - 84 پیشین: (جایگاه استراتژیک ایران در بازار جهانی نفت، ترجمه علیرضا طیب، اطلاعات سیاسی - اقتصادی، سال دهم شماره 97 - 98، مهر و آبان 1374) -
منبع :
ttp://www.22bahman.ir/ContentDetails/pageid/153/ctl/view/mid/364/Id/B-164043/language/fa- IR/Default.aspx
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر