پنجشنبه، اردیبهشت ۲۶، ۱۳۹۲

مرگ با شکوه و فداکارانه جان باختن

مرگ با شکوه و فداکارانه جان باختن 


همه ما روزی خواهیم مرد .

چه بر تخت ، چه بر خاک ، ایستاده یا خوابیده ، چه پیر، چه جوان ، یا بصورت طبیعی و یا با بیماری و یا در اثر سانحه و حادثه و چه آنرا تقدیر بدانیم یا جز قوانین طبیعی فرض کنیم ، سرانجام همه ماست و از آن هیچ گریزی نیست ./

اما در نحوه مردن و چگونگی آن تفاوت های زیادی وجود دارد و واکنش های آشنایان و مردم نیز نسبت به مردن یک شخص ازاهمیت خاصی برای همگان برخوردار است و کسی خواهان آن نیست که پس از مرگش 
مردم شادی کنند و در موردش بد بگویند .//

اما این خواسته آسان نیست و هر کسی نمیتواند مصداق این رباعی باشد :


روزی  که تو آمدی  به  دنیا عریان     جمعی به تو خندان و تو بودی گریان 

ای دوست کاری کن که وقت مردن       مردم  همه  گریان و تو باشی خندان 


خوب مردن و نکو نام از دنیا رخت بر بستن وبا خیالی آسوده و فارغ بال جهان را ترک کردن نیازمند ؛

شهامت و بخشش و بزرگی و فداکاری و انسان بودن است ،

یعنی تمام آن چیزهائی که آتش نشان بزرگ و فداکار امید عباسی داشت./



که با قبول اهدای اعضای بدنش در قبل از مرگ خود ، بزرگی و بخشش و انسانیت را به کمال رساند و تمام کرد.//

  نامی نکو و یادی خوش از خود بجای گذاشت و رفت...

به پدر و مادر امید عباسی برای پروراندن و تربیت چنین فرزندشایسته ای باید هزاران آفرین گفت و درود فرستاد و تبریک گفت ،

هرچند............،

 خبر مرگ چنین پسری دل ما را سوزاند ، پس چه بر سر دل مادر و پدرش 
آورده و آمده،

که میدانم غم از دست دادن چنین جوانی ، چه آتشی بر قلب خانواده اش زده و میزند.//

برای خانواده محترمش از پروردگار بزرگ صبر و بردباری را آرزومندم ،

یادش گرامی و روحش قرین شادی و نور و رحمت الهی باد .//    

هیچ نظری موجود نیست: