دوشنبه، آذر ۰۶، ۱۳۹۱

باز آخوند با عمامه ، يك عبا بر روي شانه

بـــــــــاز باران..........، نه ولش كن,

باز آخوند با عمامه ،
                          يك عبا بر روي شانه،

با دروغ هاي فروان ،
                   همچو شيطان،

                        ميخورد از پول مردم ،
                                                ميپرد بر كول مردم،

                               كودكي مفتخور به حوزه ،
                                                              همچو بلبل مدح و روضه،
 
باز آخوند با عمامه ، مملكت كارش تمامه......؟

                                                          

باز آخوند ، با عمامه ،
                با عبا بر روی شانه ،
                                      دشمن شعر و ترانه ....
 
قشرکی بیچاره بودند ،
                       رند و بی چیز ،
                                    پست و چشم هیز.....
 
 
کارش این بود ؛
                 خواندن یه دهن روضه ،
                                         با فغان و سوز و زوزه ...
 
 
گریه مردم درآید ،
                   ناله هایشان برآید ،
                                      تا که خرج خود درآرد .
 
 
مرگ مردم قاتوقش بود ،
                               مجلس ختم پاتوقش بود
 
                                                                                       
 یک الاغی حاملش بود،   
                  چون عبایش حایلش بود، 
                                             چونکه شیطان مایلش بود

سیر میگشتند ز نذری ،
                 از غذای گرم و سردی ،
                                       چون همین هم لایقش بود .
 
باز آخوند با عمامه ،
                 با عبا بر روی شانه ،
                                دشمن شعر و ترانه .......
 
یادم آید شد شلوغی ،
                       تق و توقی ،
                                    تا نک و توپی....
 
داد بی بی سی در آمد ،
                              عکس او در ماه درآمد ،
 
 
مردمی طما ع و کم هوش ،
                       
                        از برای پول نفتی میدویدند از پی او ..........
 
 
دور میگشتند ز غفلت ،
                  از صلاح ملک و دولت ،
                             وعده هائی بس پوشالی ،
                                                     آرزوهای خیالی ......
 
گفت میدهم من پول نفت را ،
                آب و برق شود مجانی ...
                                     میدهم مقام انسان ،
                                                 میدمم روحی به جانی ....
 
رفت برباد ،
     مال و اموال ،
           عشق و ناموس ،
                     شرم و غیرت ،
                                 کار و همت ,
                                          جنگ و موشک ،
                            
                     آخرش ..............
                                               زهری به جامی .
 
 
باز آخوند با عمامه ،
                 با عبا بر روی شانه ،
                               میزند او در خانه ،
 
 
                   میخورد خون جگر را ،
                                           از همه دانه به دانه ...... 

 
 
[[ این شعر تا مملکت کارش تمامه .........،
از دوست خوش ذوقی بنام بابا شاه در گوگل پلاس+ هست ]]

۲ نظر:

Unknown گفت...

با سلام دوست عزیز سینا هستم فعال سیاسی در لندن ادرس فیس بوکم هم facebook.com/sina.jaddi هست .
میخواستم خواهش کنم اگر امکان داره یک دعوتنامه سایت بالاترین رو برای نام نویسی بفرستید .
با تشکر sinaj1986@yahoo.com

Unknown گفت...

با سلام ، سینا جان بغیر از فیس بوک کجا میتوانم نمونه ای از فعالیت های شما را ببینم ؟