نامه ای به جناب آقای محمد مرسی رئیس جمهور محترم کشور مصر
جناب آقای محمد مرسی با سلام و آرزوی موفقیت برای شما در انجام وظیفه ریاست جمهوری کشور باستانی مصر در این مقطع حساس تاریخی کشورتان و با آگاهی از مشغله و مشکلات و کمبود وقت سخنم را کوتاه میکنم و به اصل مطلب میپردازم .//
گروهی از هم میهنان من که خود را سفیران سبز معرفی میکنند و مشغول آموختن دوره های دموکراسی و نطق و غیره در بنیاد اولاف پالمه هستند ، برای شما نامه ای که در آن درخواست دیدار با رهبرشان و گوشزد کردن عواقب دیکتاتوری به رهبر ایران را از شما کردند و داشتند ،که شما را نمیدانم ولی من از سطح درک و معلومات و آگاهی آنها به مسائل دیپلماتیک و بین المللی خنده ام گرفت و بسیار شرمزده و شرمنده شدم .//
تصمیم برای خواندن و قبول آن به عهده شماست ولی میخواهم که نکاتی را برای شما بازگو کنم که بدانید این حرف و درخواست فقط مربوط به آن چند نفر است و تمام ایرانیان اینگونه نمی اندیشند و نمی خواهند ،چرا که میدانیم روابط مصر و ایران که ۳۳ سال محدود و بسته و دارای افت و خیز و مشکلات بسیاری بود و هست.//
و شما هم در آغاز کار خود میباشید وچنین ریسک بزرگی نخواهید کرد و ما بر این آگاه هستیم که چنین درخواستی از شما بسیاربیخردانه وتوقعی بسیار نابجا و نارواست و درست نیست که شما که پس از ۳۰ سال نداشتن رابطه دیپلماتیک که به ایران میروید حامل این پیام که مطمئنا خوشایند رهبران ایران نیست باشید و چنین کاری بکنید و منافع و مصالح کشور خودتان که در برهه حساسی از تاریخ خودش میباشد را فدای خواسته افرادی که سطح درک و معلوماتشان چنین است بکنید .//
جناب آقای مرسی ، با بزرگواری بدانید که ما میفهمیم که باید مشکلات خودمان را پذیرا و و قبول بکنیم و میدانیم که باید در راه حل و مرتفع کردن آن مشکل از جان بکوشیم و از دادن هزینه نهراسیم و مردانه پا به عرصه مبارزه بنهیم .//
جناب پرزیدنت ، با روشنبینی خود بدانید ،که ما میفهمیم که مبارزه کردن در اتاقی نشستن و با نامه و ایمیل فرستادن و برای دیگران دردسر و زحمت ساختن نیست و باید مردانه کوشید و کمر همت بست و با برنامه ریزی درست و با روشنبینی و نه خیالپردازی و توهم بلکه با درک درست از جایگاه و موقعیت خودمان و بر پای خودمان و با دستهای خودمان (( نه شما یا هر کس دیگری )) و با اتحاد و همبستگی با دیگر گروه ها و تشکلها و با یاری هم به مصاف مشکلات خودمان برویم .//
آقای رئیس جمهور، در کتب درسی دوران ابتدائی ما هم داستانی زیبا و عبرت آمیز در مورد به امید دیگران نشستن و دل بر آن خوش کردن در قالب بلدرچین و فرزندش و کشاورزی میباشد که پنداری دوستان ما آن را نخوانده و یا از یاد برده اند ، ولی میدانم که شما هم میدانید که آن دوستان باید بدانند که باید به خودشان تکیه کنند و امیدوار باشند و مسائل داخلی خودشان را با مسائل بین المللی و دیپلماتیک توام نکنند و چنین درخواست نا معقول و نسنجیده ای را از ریاست جمهور کشوری دیگر نداشته باشند .//
ا
میدوارم که نامه آنها را کسب تجربه چند جوان در را دمکراسی و رسیدن
به آن بپندارید.//
برای کشور مصر آبادی و آزادی و برای مردم مصر سعادت و عزت و برای شما سربلندی و پیروزی را آرزومندم .//
مصطفی نیک کردار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر