به حال کدام یک باید گریست ؟
به حال آنکه دارد میرود، یا , آنکه به تماشای رفتن او آمده و
جان دادن اورا نظاره میکند ؟
(صحنه اعدام همین اواخر۱۳۹۰ و صحنه اعدام سال ۱۳۳۰ خورشیدی)
دو عکس و یک حقیقت، حقیقتی مشابه با ۶۰ سال فاصله زمانی، مردمانی
که پس از۶۰ سال همچنان در میادین شهر تجمع میکنند تا از نزدیک و
بصورت زنده شاهد جاندادن یکی از شهروندان یا هموطنان و یک انسان در
بالای دار باشند ، مردمانی که توقع یک زندگی درسطح ، کشورهائی چون
سوئیس و سوئد را در سر دارند و میپرورند ،مردمی که هم بر دولت ملی
گرای مصدق و هم حکومت پادشاهی پهلوی و هم رژیم جمهوری اسلامی
،معترض بودند و هستند وآنها را قبول ندارند ، مردمانی که درطول مدت
اجرای مراسم پاکت تخمه آفتابگردان بوداده در دست دارند .//
براستی چه چیزی از جان کندن یک انسان و رقص مرگ او بر بالای دار
برای آنها، دیدنی و جذاب و جالب هست ؟
و آیا از نقطه نظر روانی ، این افراد سالم هستند و از نظر اجتماعی افرادی
مقبول بحساب می آیند ودچار هیچ مشکلی نیستند و در آینده مشکل ساز
نمیباشند ؟
نیک میدانم که برای یک زندانی ظلم ستیزویک مبارزراه آزادی و عدالت
همگانی ، دیدن این عکس ها و صحنه ها دردناکتر از دیدن تیرباران و
اعدام یاران و هم پیمانانش میباشد .//
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر