چرا هفده میلیون شیعه به کربلا رفتند ولی هفده هزار نفر از آنها به کمک کوبانی نرفتند ؟
سوالی از برداران ارزشی و حزباللهی که از پست های قبلی من در مورد تجمع روز اربعین در کربلا ایراد گرفتند دارم , که امیدوارم با کمال شجاعت و و در کمال صداقت به این سوال من پاسخ دهند .
در حالیکه تمام زائران و زوار و راه روندگان برای حضور در مراسم اربعین حسینی واقع در کربلای عراق میدانستند که رفتن به این سفر خالی از خطرات جانی نیست و هر لحظه امکان ترکیدن یک انتحاری یا زدن موشک و خمپاره به تجمعات وجود دارد و خطر مرگ آنها را تهدید میکند , با این حال به سفرخود ادامه دادند و در مراسم حضور یافتند و به حسین بن علی که در ١٤٠٠ سال پیش در آن مکان کشته شد لبیک گفتند و یاد و خاطر او را گرامی داشتند و برای مصیبت هائی که بر سر خودش و فرزندان و خانواده و یارانش آمد اشک ریختند و سوگواری کردند .
پس نتیجه میگیریم که آنها از جنگ و بمب و خمپاره و از جان خود نمیترسند.
حالا اینجا یک سوال پیش می آید که :
چرا یک هزارم این جمعیت , به درخواستهای بیشمار کمک و التماس های کردهای کوبانی و کودکان آواره ایزدی که بسیاری از آنها از گرسنگی و تشنگی در کوه ها و بیابانها جان باختند و یا زنان و دخترانی که به بردگی گرفته شدند گوش ندادند و لبیک نگفتند و بی تفاوت از کنار آن گذشتند؟
آیا فقط باید به حسین بن علی که هزار سال پیش کشته شده لبیک گفت ؟
آیا فقط باید به حال علی اصغر و قاسم و علی اکبر گریه کرد و بر سر کوبید ؟
آیا کردهای کوبانی مسلمان نیستند ؟
آیا زنان و کودکان ایزدی انسان و قابل ترحم نیستند ؟
آیا حتما باید یکی بمیرد تا به او لبیک بگویند و به کمکش بروند ؟
شما که میبینید تکفیری ها همانند لشگر یزید سر کودکان و زنان و مردان بیگناه را میبرند چرا به یاری و کمک آنها نشتافتید و آنها را بی یار و یاور در مقابل این لشگر جرار تنهای تنها گذاشتید ؟
آیا باید باور کنیم که شما در زمان حسین و در واقعه کربلا به کمک او میرفتید و او را یاری میدادید ؟
بنظر شما , کمک به کردهای کوبانی و کودکان ایزدی واجبتر هست یا عزاداری برای حسین بن علی ؟
به گمان شما نجات دادن کودکان تشنه و گرسنه در بیابان ثوابش بیشتر است یا پختن قیمه و دادن نذری ؟
به نظر شما ما باید دم خروس تان را باور کنیم یا قسم حضرت عباس شما را ؟
لطف کنید بدون توهین و تهمت و با منطق و استدلال به این پرسش من پاسخ دهید . متشکرم
سوالی از برداران ارزشی و حزباللهی که از پست های قبلی من در مورد تجمع روز اربعین در کربلا ایراد گرفتند دارم , که امیدوارم با کمال شجاعت و و در کمال صداقت به این سوال من پاسخ دهند .
در حالیکه تمام زائران و زوار و راه روندگان برای حضور در مراسم اربعین حسینی واقع در کربلای عراق میدانستند که رفتن به این سفر خالی از خطرات جانی نیست و هر لحظه امکان ترکیدن یک انتحاری یا زدن موشک و خمپاره به تجمعات وجود دارد و خطر مرگ آنها را تهدید میکند , با این حال به سفرخود ادامه دادند و در مراسم حضور یافتند و به حسین بن علی که در ١٤٠٠ سال پیش در آن مکان کشته شد لبیک گفتند و یاد و خاطر او را گرامی داشتند و برای مصیبت هائی که بر سر خودش و فرزندان و خانواده و یارانش آمد اشک ریختند و سوگواری کردند .
پس نتیجه میگیریم که آنها از جنگ و بمب و خمپاره و از جان خود نمیترسند.
حالا اینجا یک سوال پیش می آید که :
چرا یک هزارم این جمعیت , به درخواستهای بیشمار کمک و التماس های کردهای کوبانی و کودکان آواره ایزدی که بسیاری از آنها از گرسنگی و تشنگی در کوه ها و بیابانها جان باختند و یا زنان و دخترانی که به بردگی گرفته شدند گوش ندادند و لبیک نگفتند و بی تفاوت از کنار آن گذشتند؟
آیا فقط باید به حسین بن علی که هزار سال پیش کشته شده لبیک گفت ؟
آیا فقط باید به حال علی اصغر و قاسم و علی اکبر گریه کرد و بر سر کوبید ؟
آیا کردهای کوبانی مسلمان نیستند ؟
آیا زنان و کودکان ایزدی انسان و قابل ترحم نیستند ؟
آیا حتما باید یکی بمیرد تا به او لبیک بگویند و به کمکش بروند ؟
شما که میبینید تکفیری ها همانند لشگر یزید سر کودکان و زنان و مردان بیگناه را میبرند چرا به یاری و کمک آنها نشتافتید و آنها را بی یار و یاور در مقابل این لشگر جرار تنهای تنها گذاشتید ؟
آیا باید باور کنیم که شما در زمان حسین و در واقعه کربلا به کمک او میرفتید و او را یاری میدادید ؟
بنظر شما , کمک به کردهای کوبانی و کودکان ایزدی واجبتر هست یا عزاداری برای حسین بن علی ؟
به گمان شما نجات دادن کودکان تشنه و گرسنه در بیابان ثوابش بیشتر است یا پختن قیمه و دادن نذری ؟
به نظر شما ما باید دم خروس تان را باور کنیم یا قسم حضرت عباس شما را ؟
لطف کنید بدون توهین و تهمت و با منطق و استدلال به این پرسش من پاسخ دهید . متشکرم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر