توهین چیست ؟
(( نوشته بالا ناکافی و نامشخص و قابل هضم و قابل فهم نیست ))
این روزها کلمه توهین در فضای مجازی و در رسانه ها زیاد بچشم میخورد و اکثر ما توهین را همان فحش و یا دشنام و یا بی احترامی میدانیم .
اما واقعا توهین چیست که توهین به مقدسات و توهین به نظام و توهین به مسئولین نظام جرم محسوب میشود و زندانی دارد و حتی حکم اعدام نیز برای آن صادر میکنند !
و آیا در قوانین ما برای توهین حد و مرزی وجود دارد که با شکستن و گذر از آن بدانیم که گفته ما توهین محسوب میگردد یا خیر ؟
برای مثال ما در خانه برادرانه ویا خواهرانه و یا در جمع دوستانه به هم میگوییم -: ای نفهم - ای الاغ - کره خر- گاگول و ...
و این نه تنها برای ما جرمی محسوب نمیشود بلکه سبب خنده و تفریح ما نیز میگردد , ولی اگر همین حرفها را به معلم و یا پدر و یا بقال سر کوچه خودمان بزنیم بی تردید باید پس گفتن آن فرار کنیم چرا که با واکنش فیزیکی از جانب آنها مواجه خواهیم شد و اگر این کلمات را به رئیس جمهور و مدیران و رهبر و امام و پیامبر بزنیم دستگیر و زندانی و در صورت نفهم بودن قاضی به اعدام محکوم میشویم !!
حالا اینجا آدم میماند که این کلمات توهین آمیز هستند یا مرتبه و مقام و جایگاه اجتماعی آن افراد کلمه را توهین آمیز میکند ؟
و حد و مرز تعریف شده این قبیل کلمات و یا مورد استفاده آن برای افراد جامعه در کجاست؟
و چگونه میتوانیم خط قرمز آنرا بدانیم و بفهمیم ؟
آیا تا زمانیکه این کلمات و استفاده از آنها و خطوط قرمز آن رسم و مشخص نگردیده میتوان کسی را بجرم هر توهینی به زندان انداخت و حکم اعدام برای اوصادر کرد ؟
اما ببینیم توهین در معنای لغوی چیست ؟
توهین در فرهنگ لغات دهخدا
این کلمه با حروف عربی: توهين
سست کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (دهار) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). سست گردانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ضعیف گردانیدن . (از اقرب الموارد). خوار کردن . خوار شمردن . خوارداشت . ضعیف و سست شمردن . حقیر و سبک داشتن . سبک داشت . (از یادداشتهای مرحوم دهخدا). توهین که معمولاً استخفاف و کوچک شمردن استعمال میشود در لغت به معنی ضعیف ساختن است و در زبان عربی بجای آن اهانت گویند. (نشریه دانشکده ادبیات تبریز سال 1 شماره 2).
•(اِ) خواری و زبونی و ناتوانی و سستی . (ناظم الاطباء): توقیر من به تحقیر و تعظیم به توهین بدل گردد. (سندبادنامه ص 72).
توهین در فرهنگ معین
(تُ) [ ع . ] (مص م .) 1 - خوار کردن ، خوار داشتن . 2 - سُست کردن .
و اما گفته هایی که ما به اشتباه توهین میدانیم ولی چیز دیگری میباشد و تعریف دیگری دارد :
استیون پینکر در کتاب خود به نام
«پنجره‌ای به سرشت انسان»، دشنام‌گویی را به پنج رده طبقه‌بندی میکند:زشت‌گویی، که نقطه مقابل ادب است و توجه مخاطب را به موضوعی منفی می‌کشاند.
هتاکی، که برای آزردن طرف مقابل به کار میرود.
بددهنی، که تنها برای جلب توجّه و رفتار مردوارانه به‌کار میرود.
دشنام تشدیدی، که برای شدّت بخشیدن به عبارت مورد نظر به‌کار میرود، مثل «کدوم گوری بودی؟»
تخلیه احساسات، که در مورد رخدادهایی مثل ریختن قهوه و غیره به کار میرود. مثل «اَی لعنت بر ...»
به این پنج رده می‌تواند ردهٔ «دشنام بدخواهانه» را نیز افزود که در جمله‌هایی مانند «خدا ازش نگذرد!» بیان میشود.
نوع دشنام در ایران
دشنام در زبان فارسی از زمان های بسیار قبل نیز وجود داشته است. در سال های جدید و حتی قدیمی تر، بیشتر فحاشی به خود شخص نمی شود، بلکه به خویشاوندان بی احترامی می شود. این خویشاوندان معمولا مادر و خواهر (ناموس) شخص هستند. در بعضی موارد پدر مورد فحاشی قرار می گیرد به این دلیل که معمولا پدر در خانواده دارای بالاترین جایگاه است و با فحش خطاب کردن پدر، شان همه اعضای خانواده زیر سوال میرود.
(( منبع : ویکیپدیای فارسی ))
بسیار واجب است که هر چه زودتر برای توهین تعریف و حد و مرز تعریف شده و قابل فهم و آشکار و شفاف و مشخصی تعریف و تعیین کرد که بیگناهانی همچون سهیل عربی بخاطر آن و جهالت قضات محکوم به اعدام نگردند .
(( نوشته بالا ناکافی و نامشخص و قابل هضم و قابل فهم نیست ))
این روزها کلمه توهین در فضای مجازی و در رسانه ها زیاد بچشم میخورد و اکثر ما توهین را همان فحش و یا دشنام و یا بی احترامی میدانیم .
اما واقعا توهین چیست که توهین به مقدسات و توهین به نظام و توهین به مسئولین نظام جرم محسوب میشود و زندانی دارد و حتی حکم اعدام نیز برای آن صادر میکنند !
و آیا در قوانین ما برای توهین حد و مرزی وجود دارد که با شکستن و گذر از آن بدانیم که گفته ما توهین محسوب میگردد یا خیر ؟
برای مثال ما در خانه برادرانه ویا خواهرانه و یا در جمع دوستانه به هم میگوییم -: ای نفهم - ای الاغ - کره خر- گاگول و ...
و این نه تنها برای ما جرمی محسوب نمیشود بلکه سبب خنده و تفریح ما نیز میگردد , ولی اگر همین حرفها را به معلم و یا پدر و یا بقال سر کوچه خودمان بزنیم بی تردید باید پس گفتن آن فرار کنیم چرا که با واکنش فیزیکی از جانب آنها مواجه خواهیم شد و اگر این کلمات را به رئیس جمهور و مدیران و رهبر و امام و پیامبر بزنیم دستگیر و زندانی و در صورت نفهم بودن قاضی به اعدام محکوم میشویم !!
حالا اینجا آدم میماند که این کلمات توهین آمیز هستند یا مرتبه و مقام و جایگاه اجتماعی آن افراد کلمه را توهین آمیز میکند ؟
و حد و مرز تعریف شده این قبیل کلمات و یا مورد استفاده آن برای افراد جامعه در کجاست؟
و چگونه میتوانیم خط قرمز آنرا بدانیم و بفهمیم ؟
آیا تا زمانیکه این کلمات و استفاده از آنها و خطوط قرمز آن رسم و مشخص نگردیده میتوان کسی را بجرم هر توهینی به زندان انداخت و حکم اعدام برای اوصادر کرد ؟
اما ببینیم توهین در معنای لغوی چیست ؟
توهین در فرهنگ لغات دهخدا
این کلمه با حروف عربی: توهين
سست کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (دهار) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). سست گردانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ضعیف گردانیدن . (از اقرب الموارد). خوار کردن . خوار شمردن . خوارداشت . ضعیف و سست شمردن . حقیر و سبک داشتن . سبک داشت . (از یادداشتهای مرحوم دهخدا). توهین که معمولاً استخفاف و کوچک شمردن استعمال میشود در لغت به معنی ضعیف ساختن است و در زبان عربی بجای آن اهانت گویند. (نشریه دانشکده ادبیات تبریز سال 1 شماره 2).
•(اِ) خواری و زبونی و ناتوانی و سستی . (ناظم الاطباء): توقیر من به تحقیر و تعظیم به توهین بدل گردد. (سندبادنامه ص 72).
توهین در فرهنگ معین
(تُ) [ ع . ] (مص م .) 1 - خوار کردن ، خوار داشتن . 2 - سُست کردن .
و اما گفته هایی که ما به اشتباه توهین میدانیم ولی چیز دیگری میباشد و تعریف دیگری دارد :
استیون پینکر در کتاب خود به نام
«پنجره‌ای به سرشت انسان»، دشنام‌گویی را به پنج رده طبقه‌بندی میکند:زشت‌گویی، که نقطه مقابل ادب است و توجه مخاطب را به موضوعی منفی می‌کشاند.
هتاکی، که برای آزردن طرف مقابل به کار میرود.
بددهنی، که تنها برای جلب توجّه و رفتار مردوارانه به‌کار میرود.
دشنام تشدیدی، که برای شدّت بخشیدن به عبارت مورد نظر به‌کار میرود، مثل «کدوم گوری بودی؟»
تخلیه احساسات، که در مورد رخدادهایی مثل ریختن قهوه و غیره به کار میرود. مثل «اَی لعنت بر ...»
به این پنج رده می‌تواند ردهٔ «دشنام بدخواهانه» را نیز افزود که در جمله‌هایی مانند «خدا ازش نگذرد!» بیان میشود.
نوع دشنام در ایران
دشنام در زبان فارسی از زمان های بسیار قبل نیز وجود داشته است. در سال های جدید و حتی قدیمی تر، بیشتر فحاشی به خود شخص نمی شود، بلکه به خویشاوندان بی احترامی می شود. این خویشاوندان معمولا مادر و خواهر (ناموس) شخص هستند. در بعضی موارد پدر مورد فحاشی قرار می گیرد به این دلیل که معمولا پدر در خانواده دارای بالاترین جایگاه است و با فحش خطاب کردن پدر، شان همه اعضای خانواده زیر سوال میرود.
(( منبع : ویکیپدیای فارسی ))
بسیار واجب است که هر چه زودتر برای توهین تعریف و حد و مرز تعریف شده و قابل فهم و آشکار و شفاف و مشخصی تعریف و تعیین کرد که بیگناهانی همچون سهیل عربی بخاطر آن و جهالت قضات محکوم به اعدام نگردند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر