توضیح مختصر دیگری در مورد دیدگاه ها و نظرات
گفتم که درک نادرست از کلمات و برداشت متفاوت از معنی آنها باعث بروز اختلاف و گاه توهین و جدال و تهدید میشود و انرژی و وقت نظر دهنده را در بیان دیدگاه خود بهدر رفته و تباه میگرداند .
با کمی دقت میبینیم که در بیشتر موارد هر دو طرف مجادله یک چیز میگویند اما با دو بیان و دو برداشت متفاوت که در آنجا لجبازی و غرور هم مانع بسیار بزرگی میشود و چه بسا همین درگیری کوچک باعث اهمیت ندادن و بی توجهی به دیدگاه یا گفته هر دو طرف شده که میدانیم جزٔ ضرر و زیان برایشان هیچ ندارد .
و اما در حالت کلی تر میبینیم کاربران یک سایت همه یکدل و در یک مسیر هستند اما همین جزئیات باعث آشفتگی و پراکندگی آنها شده و که و به همین علت بنابر تاثیر همان مجادلات بیهوده و جر و بحث های بیمورد کاربران تنها به نشر و پخش خبر سر گرم و مشغول هستند و خواهیم دید که کم کم همه آنها دلسرد و ناامید شده و این کار را هم بیهوده و خسته کننده می‌‌بینند و پناه به خلوت میبرند که میدانیم این نتیجه برای ما و در مجموع بسیار خطرناک است.
آیا به نظر شما این یکی از دلائل بزرگ و مهم طولانی شدن و نا موفق بودن مبارزات ایرانیان همین مجادلات و سوتفاهم ها نیست؟
همه میدانیم برای پیشبرد یک هدف محتاج و نیازمند به یکصدایی و یکرنگی و یکدلی و هماهنگی و هم آوایی هستیم و داریم .
یکی از بهترین این راه‌ها ,
بحث وتبادل نظر و گفتگو برای یکسان نگریستن و یکسو نگریستن و درک یکسان از معنی کلمات و کاربرد واژه هست.
یعنی بر اثر بحث و تبادل افکار و تکرار و تکرار و تکرار آن ,
همه ما از مبارزه یک تصور و یک هدف به ذهنمان برسد و یا معنی دموکراسی برای همه ما یکی باشد و همه آزادی را یکصدا و یکدل بخواهیم و اعتراض به یک مطلب و به یکسو بکنیم.
و آیا به نظر شما , اگر ما در دنیای مجازی که بسیاری از ملاحظات مثل اختلاف سنی و مقام و ثروت و تحصیلات را ندارد به موفقیت نرسیم در دنیای واقعی و بیرحم و پر از دشمن به نتیجه‌ای خواهیم رسید؟
اما دوای این درد فقط کمی مهربانی و گذشت و خویشتن داری هست که در نزد همه ما بوفور یافت میگردد و در دلهای ما موج میزند که با کمی تمرین و امتحان آن در دنیای مجازی به سرعت و به راحتی به تاثیر شگفت انگیز آن خواهیم رسید...
این گوی و این میدان , بیایید از خودمان شروع کنیم وبه آن عادت کنیم و به دیگران هم بیاموزیم.
ما باید بدانیم که جزٔ خودمان دلسوز و غمخوار و یار و یاوردیگری نداریم ,
که من مطمئن هستم که این موضوع برای خارج نشینان همانند روز روشن و یک مطلب ثابت شده است.
گفتم که درک نادرست از کلمات و برداشت متفاوت از معنی آنها باعث بروز اختلاف و گاه توهین و جدال و تهدید میشود و انرژی و وقت نظر دهنده را در بیان دیدگاه خود بهدر رفته و تباه میگرداند .
با کمی دقت میبینیم که در بیشتر موارد هر دو طرف مجادله یک چیز میگویند اما با دو بیان و دو برداشت متفاوت که در آنجا لجبازی و غرور هم مانع بسیار بزرگی میشود و چه بسا همین درگیری کوچک باعث اهمیت ندادن و بی توجهی به دیدگاه یا گفته هر دو طرف شده که میدانیم جزٔ ضرر و زیان برایشان هیچ ندارد .
و اما در حالت کلی تر میبینیم کاربران یک سایت همه یکدل و در یک مسیر هستند اما همین جزئیات باعث آشفتگی و پراکندگی آنها شده و که و به همین علت بنابر تاثیر همان مجادلات بیهوده و جر و بحث های بیمورد کاربران تنها به نشر و پخش خبر سر گرم و مشغول هستند و خواهیم دید که کم کم همه آنها دلسرد و ناامید شده و این کار را هم بیهوده و خسته کننده می‌‌بینند و پناه به خلوت میبرند که میدانیم این نتیجه برای ما و در مجموع بسیار خطرناک است.
آیا به نظر شما این یکی از دلائل بزرگ و مهم طولانی شدن و نا موفق بودن مبارزات ایرانیان همین مجادلات و سوتفاهم ها نیست؟
همه میدانیم برای پیشبرد یک هدف محتاج و نیازمند به یکصدایی و یکرنگی و یکدلی و هماهنگی و هم آوایی هستیم و داریم .
یکی از بهترین این راه‌ها ,
بحث وتبادل نظر و گفتگو برای یکسان نگریستن و یکسو نگریستن و درک یکسان از معنی کلمات و کاربرد واژه هست.
یعنی بر اثر بحث و تبادل افکار و تکرار و تکرار و تکرار آن ,
همه ما از مبارزه یک تصور و یک هدف به ذهنمان برسد و یا معنی دموکراسی برای همه ما یکی باشد و همه آزادی را یکصدا و یکدل بخواهیم و اعتراض به یک مطلب و به یکسو بکنیم.
و آیا به نظر شما , اگر ما در دنیای مجازی که بسیاری از ملاحظات مثل اختلاف سنی و مقام و ثروت و تحصیلات را ندارد به موفقیت نرسیم در دنیای واقعی و بیرحم و پر از دشمن به نتیجه‌ای خواهیم رسید؟
اما دوای این درد فقط کمی مهربانی و گذشت و خویشتن داری هست که در نزد همه ما بوفور یافت میگردد و در دلهای ما موج میزند که با کمی تمرین و امتحان آن در دنیای مجازی به سرعت و به راحتی به تاثیر شگفت انگیز آن خواهیم رسید...
این گوی و این میدان , بیایید از خودمان شروع کنیم وبه آن عادت کنیم و به دیگران هم بیاموزیم.
ما باید بدانیم که جزٔ خودمان دلسوز و غمخوار و یار و یاوردیگری نداریم ,
که من مطمئن هستم که این موضوع برای خارج نشینان همانند روز روشن و یک مطلب ثابت شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر