ای تو عادل , ای تو حداد , ای همان غلامعلی....

آقای حداد عادل که معلوم نیست کدام از خدا بیخبرانی سرکارش گذاشتند
 و به قافیه های جور کرده او شعر ناب گفتند و به به و چهچه بنافش بستند...
 تا  توهم  بزند که شاعر شده و شعر بسراید و آنرابا تطمیع و تهدید ونفوذ  در
 کتاب ششم دبستان جا کند و بخورد بچه های طفل معصوم و بیگناه مردم بدهد... 
ولی دیروز شعرش را از کتب درسی حذف کردند ودر خالش نزدند ونگفتند که تو شعر بلد نیستی بگوئی و شاعر نیستی .



برای دلداری شعری بر وزن شعر خودش گفتم که تقدیم ایشان میکنم ,متشکرم...

شعر حداد عادل :

 

ای  زبان  فارسی ، ای  در  دریای  دری

ای  تو  میراث  نیاکان ، ای زبان  مادری 

در تو پیدا ، فر  ما ، فرهنگ  ما ، آیین  ما

از تو  برپا ,  رایت  دانایی   و  دانشوری

 

کابل  و  تهران و  تبریز و  بخارا و  خجند

جمله،ملک توست تا بلخ و نشابور وهری

 

جاودان زی، ای زبان  دانش و فرزانگی

تا  به  گیتی ، نور بخشد  آفتاب  خاوری

 

فارسی را  پاس  میداریم ، زیرا  گفته اند

قدر زر زرگر شناسد ، قدر گوهر گوهری   

 

 شاعر : حاج غلامعلی حداد عادل 

 

و شعر دلداری من:

 

ای تو عادل , ای تو حداد , ای همان غلامعلی 

 ای تو مانده درخیالات ,  شعر نگو  ورمیپری 

 

در تو پیدا  نیست , عقل و حکمت و آئین  ما 

از تو تا کی گوش کنیم و بشنویم  دری وری؟ 

 

هم زبان پارسی ,هم  شعر و داستان و غزل 

 جمله  کار تو  نباشد , رنج  بیخود  میبری 

 

جاودان زی , سرفرازی, ارج و قرب داری اگر

 بی خیال  شاعری  گردی ,  به  دورش  نپری  

 

کار  را  بر  کاردان   بسپار   زیرا    گفته اند 

ازفضولی برتظاهرکارکردی ازالاغ هم کمتری 

شاعر : مصطفی نیک کردار قابل